W prozie Kristiny Ehin mamy do czynienia z pełnym fantazji gawędziarstwem i głębokim spojrzeniem na rzeczywistość. Opisy uczuć, które w realistycznym opowiadaniu z pewnością umknęłyby czytelnikowi, w tych alegorycznych obrazach znajdują swoje pełne odzwierciedlenie. Estońska prozaiczka opisuje wzorce kształtujące nasze zachowanie, kierujące naszym życiem i relacjami z ludźmi. Bohaterowie zabiegają o prawdziwą miłość, niektórzy obrywają od losu, ale nie ustają w poszukiwaniach. Inni odnajdują skarb i stają oko w oko z pytaniem, jak utrzymać odnalezione szczęście. Opowiadania Ehin są pełne alegorii, napisane z wyczuciem specyficznego absurdu i surrealizmu niczym baśnie, w których co drugie zdanie może zaskoczyć niespodziewanymi zwrotami akcji. Kristiina Ehin (ur. 1977 r. w Rapli) – jest estońską poetką i autorką opowiadań. Ukończyła studia z zakresu estońskiej i porównawczej poezji ludowej na Uniwersytecie w Tartu. W swoim ojczystym języku opublikowała do tej pory dziesięć tomików poezji, trzy zbiory opowiadań, nowe wersje opowieści ludowych z południowej Estonii oraz tom refleksji autobiograficznych. Jest też autorką dwóch spektakli teatralnych oraz poetyckich słuchowisk radiowych. We wszystkich swoich pracach stara się łączyć codzienność z mitycznością. Jest laureatką najbardziej prestiżowej estońskiej nagrody poetyckiej za tomik Kaitseala (Huma, 2005) – zbiór wierszy oraz zapisów z dziennika, który napisała, pracując jako strażniczka rezerwatu przyrody na niezamieszkałej wyspie przy północnym wybrzeżu Estonii. Jej najnowsze książki w języku estońskim były bestsellerami w latach 2019–2023.