Współczesna powieść obyczajowa, której akcja rozgrywa się w świecie agencji reklamowych. Wraz z bohaterką zaglądamy za kulisy tego świata, poznajmy procesy związane z kreacją i zasady funkcjonowania agencji. Ludzi z tego świata można pokochać albo znienawidzić. Nie da się pozostać obojętnym. Nasza bohaterka na pewno obojętna nie pozostanie.

Emilia Rafińska – młoda, ładna i ambitna – stara się o posadę w jednej z największych poznańskich agencji reklamowych. Pomimo braku doświadczenia w branży dostaje pracę, choć jest to dziełem przypadku i interwencji jednego ze wspólników. Co nim kierowało? Intuicja, impuls, goń myślowa, ciąg skojarzeń, ciekawość, przeczucie? Chyba nawet on sam do końca nie wie… Ale ci od kreacji „tak mają”.

Emilia zostaje asystentką Maćka Tymańskiego i jego uczennicą zarazem. Śmiało wkracza w świat reklamy, poznaje tajniki reklamowej kuchni, uczestniczy przy narodzinach kilku pomysłów, aż wreszcie dostaje swoje pierwsze duże zlecenie. Oszołomiona i oczarowana tempem życia oraz jego intensywnością, wchodzi coraz głębiej w kolorowy świat reklamy i… w skomplikowane życie swojego szefa. A potem na własnej skórze przekonuje się, czy można wierzyć reklamom…

Pierwsza polska powieść o świecie reklamy napisana przez człowieka z tego świata. Kulisy pracy agencji reklamowej, sekrety i sposoby, akcje i reakcje, działania i kontrdziałania. Podobno reklama kłamie. A czy ludzie reklamy także? Ważą czy lekceważą słowa? Chcesz wiedzieć, jak i nad czym pracują agencje reklamowe? Przeczytaj!

Part one, część pierwsza, „zielona”.

Jak zacząć pracę w agencji reklamowej? Można tak, jak zaczęła Emilia – przez przypadek. Ale... naszym życiem nie rządzą przypadki, tylko ludzie, którzy mogą przypadek zamienić w zdarzenie dla siebie pożądane. I robią to znacznie częściej, niż nam się wydaje...

Od Autora:

Prawie dwadzieścia lat pracowałem w różnych agencjach reklamowych i doszedłem do wniosku, że mógłbym ten czas jakoś podsumować. Tak powstał pomysł napisania tej książki. Ani bohaterowie przeze mnie opisywani nie istnieją w rzeczywistości, ani sytuacje przeze mnie opisywane nie miały miejsca i nic, albo prawie nic, nie działo się tak, jak to opisałem. W powieści bowiem, jak to w powieści – fikcja, fabuła, rzeczywistość literacka i te sprawy. Ale przedstawiane przeze mnie mechanizmy są prawdziwe i wiecznie żywe. Dlatego warto je poznać.

Królewskie miasto nie zasypia nigdy, ale dopiero po zmroku budzą się jego upiory. Łowca, skryty w cieniu starych kamienic, poluje na samotne kobiety, by podzielić się ich ciałami z rzeką. Ta noc będzie dla niego wyzwaniem – z prześladowcy stanie się ofiarą. Utarty schemat życia Łowcy rozsypie się w pył, gdy mężczyźnie przyjdzie zmagać się z podobną mu, choć o wiele potężniejszą istotą – estrią.

Stare legendy czasem ożywają, by zawładnąć ludzką wyobraźnią. Na żydowskim Kazimierzu czają się one tuż pod powierzchnią życia, wystarczy tylko zeskrobać nieco tynku z zaniedbanych ścian, poruszyć luźną cegłę, wejść do małego antykwariatu pełnego rupieci, by znaleźć się w innej epoce i czasie minionym. Ina – choć przecież polska szlachcianka – egzystuje od wieków pod postacią żydowskiego demona, czuje jednak, że jej czas dobiega końca. Wybrała Łowcę na powiernika swojej historii, a nawet kogoś znacznie więcej...

Nie zaglądajcie na zakurzone strychy, nie schodźcie do wilgotnych piwnic, omijajcie śmierdzące bramy i podwórka, bo może już nigdy nie uda wam się odzyskać spokoju zaklętego w słonecznych porankach spędzanych przy stoliczkach kawiarenek na Kazimierzu. Kto by tam jednak słuchał takich ostrzeżeń?

Z recenzji:

„Bardzo dobra książkę, aż dziw, że to debiut. Przede wszystkim świetny język, gęsty, poetycki, ale nie kwiecisty, tylko drapieżny, swobodny. Czuje się tu prawdziwy talent, brak nieporadności czy sztywności, jaką mają początkujący. Sam temat może mało oryginalny – wampiry itp. – ale podany w formie nie-Zmierzchowej. Zgrabne wstawki historyczne. Styl kojarzy mi się z Kathe Koja i czegoś takiego brakowało mi w polskiej fantastyce kobiecej.

Książka jest spójna i posiada klimat. Wiele zdań i metafor to perełki”.

(Jewgienij T. Olejniczak)

„Moja mama pije” to historia alkoholizmu matki, widziana oczami jej córki. Dziewczynka, uczennica podstawówki, nie rozumie istoty choroby alkoholowej. Miota się między miłością a nienawiścią do własnej matki. Nie potrafi poradzić sobie z emocjami. Dzięki ojcu i wsparciu przyjaciół dojrzewa jednak do tego, by spojrzeć swoim demonom w twarz, uporać się ze wstydem i poczuciem winy.

Siła utworu polega na przeniesieniu punktu ciężkości narracji z osoby uzależnionej na osoby współuzależnione, które cierpią nie mniej niż sam chory. Autorka porusza także kwestię polskich stereotypów, choćby sztandarowego przekonania, że pijącego mężczyznę można zrozumieć, ale kobieta-pijaczka to wstyd, skandal i obraza boska.

A choroba nie wybiera, może dopaść każdego. Ciebie również...

Z recenzji: Każdy, kto zetknął się z alkoholizmem, powinien tę nowelę przeczytać. Każdy, kto jeszcze się z nim nie zetknął, również powinien po tę nowelę sięgnąć. A każdy, komu wydaje się, że problem alkoholizmu jego nie dotyczy, powinien bezwzględnie zapoznać się z wyznaniami córki, której mama pije. „Moja mama pije” to lektura obowiązkowa każdego Polaka, bez względu na wiek, płeć i wykształcenie.

(niepijąca alkoholiczka)

Historia jednej podróży, która staje się opowieścią o miłości i spełnianiu marzeń.

Czy pracownica banku może przeobrazić się w artystkę, czarującą słuchaczy głosem i grą na gitarze?

Czy pełna kompleksów kobieta może rozkochać w sobie mężczyznę odważnie podążającego za swymi pragnieniami? Czy Polka i Węgier odnajdą w Amsterdamie wspólne szczęście i drogę do swoich serc?

Czy można zapomnieć o bagażu przeszłości, który dźwigamy jak niechciany garb? Czy potrafimy wystawić za drzwi walizki wyuczonych zasad i narzuconych priorytetów, które nie pozwalają nam iść od przodu?

Anna, będąc świadkiem śmiertelnego wypadku, uświadamia sobie, że jej wypełnione karierą życie tak naprawdę pozbawione jest sensu, emocji i głębszej treści. Ona już jest jak martwa. Nikogo nie kocha, niczego nie pragnie, nie ma pewności, czy to, co osiągnęła, było jej celem, czy spełniała tylko oczekiwania innych. Targana wątpliwościami, dręczona poczuciem niespełnienia, podejmuje próbę porzucenia wyuczonych przez społeczeństwo nawyków i wartości. Opuszcza rodzinny kraj i wkracza do zupełnie nowego świata.

„Hydra pamiątek” to powieść o bagażu doświadczeń i nauk, który w sobie nosimy. Ten bagaż bardzo często zakłóca nam prawdę o nas samych i przeszkadza w odnalezieniu szczęścia. Anna rusza w podróż nie tylko w sensie geograficznym, ale również duchowym i psychicznym. W Amsterdamie – mieście rowerów i kanałów – uczy się o miłości, przyjaźni i samorealizacji. Powrót do starej rzeczywistości jest już niemożliwy. Zmienia się bohaterka. Zmienia się świat.

W historii Anny wielu z nas ma szansę rozpoznać własne życie, problemy i tęsknoty. Czy starczy nam odwagi, by coś zmienić, by podążyć za marzeniem...

To opowieść o czterech przyjaciołach, mieszkających w internacie o zaostrzonym rygorze wychowawczym. Każdego dnia chłopcy podejmują walkę nie tylko z szkolnymi problemami, ale również z własnymi kompleksami i złymi wspomnieniami. W odnalezieniu spokoju ducha wspiera ich nowo przybyły do szkoły nauczyciel. Stosując nietradycyjne metody nauczania, wprowadza w życie szkoły nieco światła i nadziei. Kiedy uczniowie zaczynają wierzyć we własne siły i lepsze jutro, dochodzi... Przeczytajcie! Pierwsza część książki to przede wszystkim zbiór obrazów, w których bohaterowie doskonalą się i zbierają doświadczenie. Rozliczenie z nauk wieku dziecięcego następuje w drugiej części powieści. Skrzydła Azraela to debiut prozatorski Autorki.

Z recenzji:

„Przejmujące, wzruszające, zaskakujące”.

„Dorastanie samo w sobie jest traumatycznym przeżyciem, a dorośli często dodatkowo je utrudniają. Czasem trafi się PEDAGOG z prawdziwego zdarzenia i wyciągnie dłoń. Poruszyła mnie ta opowieść”.

„Drzwi Watykanu” to niezwykły przewodnik. Spacer po największej i najpiękniejszej świątyni chrześcijaństwa oraz po Muzeach Watykańskich, które są dumą naszej cywilizacji, historii i sztuki. Podróż po Watykanie w stylu Grand Tour – w jaką wyruszali dawniej młodzi arystokraci i intelektualiści europejscy, by dokształcić się i zdobyć wiedzę o kulturze oraz obyczajach. Ebook został wydany specjalnie z okazji nadzwyczajnego Roku Świętego 2015 – ogłoszonego przez papieża Franciszka jako Jubileusz Miłosierdzia – dlatego oprócz artystycznej historii najmniejszego państwa świata przybliża również historię Świętych Drzwi oraz tradycję związaną z latami jubileuszowymi. Przewodnik dla koneserów, bo pisany przez watykanistkę z pozycji krytyka i historyka sztuki. Agnieszka Zakrzewicz mieszka w Rzymie i pisze o Watykanie od dwudziestu lat.

W życiu jak w matematyce: jeżeli idzie za łatwo, zapewne robisz coś źle.

Siedemnastoletnia Caroline Prajs urodziła się w Kanadzie. W wieku dwunastu lat wyjechała wraz z rodzicami do Polski. Jest więc dość rzadkim przypadkiem emigrantki, której sytuacja stanowi odwrócenie losów znacznej części współczesnej polskiej młodzieży. „Gdy krzywe jest proste” to wartka, pełna uroku, humoru i wzruszeń opowieść o relacjach rodzinnych młodej bohaterki i jej trudnej adaptacji do odmiennych warunków i nowego środowiska.

Żywa narracja i dowcipne dialogi wprowadzają czytelnika w świat życiowych problemów nastolatków oraz niełatwe dylematy ich pierwszych młodzieńczych miłości

Chicago, 1939 rok. Miastem wstrząsa seria mordów. Tajemniczy zabójca zbiera krwawe żniwo wśród pracujących dziewcząt, pozostawiając charakterystycznie okaleczone ciała. Przywrócony do służby detektyw Ezra ma mało czasu, żeby rozwiązać zagadkę. Najpierw jednak musi zmierzyć się ze swoimi demonami – być może sam jest bardziej niebezpieczny niż wszyscy zbrodniarze świata. Od brudnych zaułków Chicago, po kraniec wszechświata… Kryminał fantastyczny, jakiego jeszcze nie było.

Z recenzji:

„Do tego, co znamy i lubimy u Chandlera czy Hammetta, Żytowiecki dodaje od siebie tajemniczą sprawę klątwy Rudego Śniegu i ciekawie ukazaną walkę światła i ciemności. Jest duszno, mrocznie i ciężko – tego nie czyta się łatwo, ale nie znaczy to także, że nie jest to przyjemna lektura”. (Wirtualna Polska)

„Akcja jest wartka i wciągająca, a zamiast nudnych opisów Chicago lat trzydziestych są drobne rzeczy przypominające, że to wszystko nie dzieje się współcześnie: Fordy T, wisząca w powietrzu groźba wojny, świeżo zniesiona prohibicja. Drobiazgi, które tworzą atmosferę, nienachalnie, a skutecznie”.

„Kolejna rzecz, którą wprost pokochałam w tej książce, to wspaniałe poczucie humoru Ezry: czarne, sarkastyczne, autoironiczne. Genialne w rozmowach bohatera z demonem”.

(Kawerna)

„Dwa różne gatunki, których źródła wydają się zbyt odległe by możliwe było ich połączenie w spójną całość. A jednak w przypadku Mojego prywatnego demona udało się spleść w jedną intrygującą opowieść dwa odmienne tematy. Za kanwę posłużyła intryga sensacyjna osadzona w realiach typowego noir. Pod tą warstwą kryje się druga fabuła, tym razem już z elementami paranormalnymi”.

(Duże K)

„Mój prywatny demon jest dosyć rozstrzelony gatunkowo. Z jednej strony to czysta historia kryminalna (zwłaszcza w pierwszej części powieści), z drugiej autor wprowadza do niej sporo elementów realistycznego horroru, nie stroni także od dodania pewnych motywów rodem z literatury urban fantasy. Wydawałoby się, że tak szeroki zakres gatunkowy może zaszkodzić płynności powieści. Nic bardziej mylnego. Kolejne elementy tylko wzbogacają historię, sprawiając, że pod koniec bardzo ciężko się od niej oderwać”.

(Paradoks)

Zbiór opowiadań fantastycznych.

Od kryminału po urban fantasy. Od science-fiction po dramat. Jedenaście fantastycznych tekstów i jeden autor.

Latająca wyspa plemienia Wilg i Polska okresu PRL-u. Mroczne zaułki Chicago i obca planeta zamieszkana przez nadistoty. Nieodległa przyszłość i czasy barbarzyńców. Poznań i tajemnicza Asylea, gdzie osiadł pewien upiór.

Trzymajcie się mocno.

Jedenaście opowiadań. Dziesięciu bohaterów. A wszyscy to szuje, mątwy albo straceńcy.

Z recenzji:

Zaczyna się od detektywa Ezry i jego Fedory – to model kapelusza, który nosili tacy twardziele jak Indiana Jones i takie oryginały jak bracia Blues. Świetne towarzystwo, do którego Ezra, zmęczony, drwiący, dręczony demonami, w sensie przenośnym i jak najbardziej konkretnym – pasuje. To prawdziwy facet. Więc musi być trudny.

Dalej też jest po męsku. Nawet gdy autor czyni kobietę główną bohaterką i narratorką, jak w Kamyku czy Karolu Karoliny, sposób przedstawiania historii jest wyraźnie samczy, co nie znaczy, że pozbawiony emocji czy śladów empatii. W swoich światach, których Żytowiecki kreuje w zbiorze kilka, rządzi akcja, suspens, specyficzny czarny humor oraz pewien cynizm, a może tylko znajomość życia... Szuje, mątwy i straceńcy to świetny zbiór. Plik fantastycznych obrazów prosto z mocno pokręconej wyobraźni pisarza, z całą paletą charakterów, postaw, a przede wszystkim pełnokrwistych (nawet gdy pozbawionych życia) postaci wyrywających się z czytnika na świat – choćby Efraim Navre z Niespełnionych obietnic, który aż prosi się o własną powieść.

Klamrą zamykającą tę barwną kolekcję jest kolejny horror-epizod z życia detektywa Ezry oraz jego przyjaciela Fitza, znanego lepiej jako Francis Scott Fitzgerald...

No, dzieje się.

(Joanna Łukowska)

Antologia „Kryminalna 13” to jedyny w swoim rodzaju projekt, firmujący pierwszy konkurs literacki organizowany przez Oficynę wydawniczą RW2010. To konkurs otwarty na powieść kryminalną, którego szczegóły znajdziecie w regulaminie, a regulamin – na końcu antologii.

Znaleźliśmy 13 specjalistów od zbrodni, 13 sprawdzonych fachowców od literackiej mokrej roboty i umieściliśmy ich zabójczo świetne opowiadania w jednym zbiorze. Zarazem poprosiliśmy szanowne autorskie grono, aby wzięło udział w pracach profesjonalnego, kompetentnego i niezależnego jury. Cały zysk ze sprzedaży antologii zostanie przeznaczony na sfinansowanie kampanii reklamowej dla najwyżej ocenionej przez jury konkursowej powieści.

Nasz sponsor, firma pwn.pl, wszystkim autorom prac zakwalifikowanych do finału przekaże – za naszym pośrednictwem – skromny upominek, czyli Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN na pen-drive.

Medialny patronat nad konkursem objęła redakcja „Świtu ebooków” oraz serwis literacki „Książka zamiast kwiatka”, platforma „Maszyna do pisania”, serwis „E-fantastyka”, „Kawiarenka kryminalna”, Portal Rynku Wydawniczego „Wydawca”.

Zapraszam do wzięcia udziału w konkursie, a przede wszystkim do lektury naszej antologii.

Prezentujemy wysmakowany zestaw opowiadań kryminalnych i sensacyjnych, podlanych tajemnicą, doprawionych szczyptą fantastyki, zbiór tekstów na wskroś współczesnych oraz sięgających w przeszłość, a nawet dotykających wydarzeń i postaci historycznych. Przed Wami ponad 250 stron, 13 autorów i jeden motyw...

Ludzie pióra płci obojga kochają nie tylko książki, i nie z samej jedynie literatury czerpią rozkosz – są przecież przede wszystkim kobietami i mężczyznami. Autorki i autorzy niniejszej antologii spłodzili oto dziewięć śmiałych opowiadań o tym, co najbardziej ludzkie, choć często i obce, dla czytelniczek i czytelników otwartych na nowe doznania.

Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość łączą się tu z miejscami bliskimi i dalekimi, nauka i magia z intymnością i pożądaniem, a piękność z potwornością; egzotyka splata się ze swojskością, subtelność z dosadnością, a miłość z seksem.

Z tego mariażu narodził się zbiór pobudzający zmysły i podniecający wyobraźnię, ale też dający do myślenia – nie tylko w długą, bezsenną noc.

Opium dla ludu w 10 odsłonach

Do diabła z bogiem... Ale którym bogiem? Do jakiego diabła i po co? Dziesięciu autorów tej fantastycznej antologii odpowiada na dziesięć różnych sposobów – nigdy jednak na klęczkach.

Czy pisarze zajmujący się fantastyką mogą pisać o religiach? Zbiór opowiadań, który prezentujemy, dowodzi, że nie tylko mogą, ale powinni! Efekt konfrontacji wiary z rozumem, przeszłości z przyszłością, magii z fantazją może Was zaskoczyć. I prędzej czy później niektórzy z was dojdą do wniosku, że to wszystko jest... fikcją.

W zbiór wprowadza opowiadanie „Kismet”. Tam, gdzie zawodzi zdrowy rozsądek, i cuda przestają być łatwe do wyjaśnienia, o wiele łatwiej popaść w fanatyzm, i zatracić się w szalejącej wojnie. Gdy pojawiające się znikąd anioły potrafią w mgnieniu oka spopielić całą wioskę, ciężko jest pozostać przy starej wierze. Sceptycznie nastawiony żołnierz, z nieco mniej sceptycznymi podkomendnymi, zostaje wysłany, żeby zbadać te cuda. Nie wie jeszcze, iż nie będą to zmagania z kwestią wiary, którą mamy w sercu. Wręcz przeciwnie.

Nad antologią patronat objęli: FantastykaPolska, Creatio Fantastica, Świt ebooków

Gdzieś daleko stąd

Wędrowcy, włóczędzy, wagabundzi

Antologia opowiadań pod redakcją Dawida Juraszka.

Wędrowcy przemierzający dalekie strony. Włóczędzy odchodzący w siną dal. Wagabundzi uciekający byle dalej.

Autorzy niniejszego zbioru poszybowali wysoko na skrzydłach fantazji, zeszli głęboko w labirynt wyobraźni, zapuścili się daleko w gęstwę marzeń, snów i koszmarów - wszystko po to, by oderwać się od tego, co bliskie, i choć na moment znaleźć się gdzieś daleko stąd. Od pustyń Lewantu, przez otchłanie galaktyk, po zawikłane mapy ludzkich losów, każde z tych dziesięciu opowiadań zabierze Cię w podróż, której przecież tak bardzo potrzebujesz. Jak my wszyscy.

Oddajemy w ręce Czytelników drugą część antologii „Macierzyństwo bez lukru”. Mamy nadzieję, że przypadnie Wam do gustu, że wzruszy Was i rozbawi podobnie jak pierwsza. Tym razem wzięłyśmy na warsztat popularne mity, stereotypy i banały związane z macierzyństwem. Czy dziecko cementuje związek? Czy jeden uśmiech dziecka wszystko wynagradza? Czy serce matki jest najlepszym drogowskazem? Czy matka ma zawsze rację? Jak to jest z dżinsami sprzed ciąży? Nasze autorki, matki-blogerki, odniosły się do poszczególnych stwierdzeń w oparciu o własne przemyślenia i doświadczenia. Poprosiłyśmy także o komentarz panią psycholog pracującą z kobietami.

Chcemy pokazać macierzyństwo z różnych stron, szczególnie tych mniej kolorowych, a także zachęcić was do rozmów o byciu matką.

Jednak głównym celem wydania tej antologii jest pomoc choremu chłopczykowi. Podobnie jak w przypadku pierwszej części, wszystkie Autorki zrezygnowały z honorariów, by pomóc dwuletniemu Mikołajkowi, który cierpi na rdzeniowy zanik mięśni typu 1.

Wspólnie z Oficyną wydawniczą RW2010 z przyjemnością informujemy, że cały dochód Autorek i Wydawcy, pochodzący ze sprzedaży niniejszego ebooka, trafi na konto Mikołajka w Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”.

Każdy, kto kupuje tę antologię, włącza się w pomoc dla Mikołajka. Serdecznie dziękujemy i życzymy miłej lektury. Zakup części pierwszej – wyłącznie w serwisie www.rw2010.pl

A naszego bohatera możecie poznać na blogu mikolajkowo.blogspot.com

Dorota Smoleń

Z recenzji:

„Macierzyństwo bez lukru” to akcja matek-blogerek, które pomagają ciężko choremu dziecku. Jej pokłosiem jest antologia tekstów opowiadających o codzienności polskich matek w XXI wieku. Blogujące matki skrzyknęły się w styczniu 2011, aby pomóc Mikołajkowi, choremu na rdzeniowy zanik mięśni typu 1 – najcięższą postać tej choroby. Dziś Mikołaj ma ponad dwa lata, jest wspaniałym, ciekawym świata chłopczykiem. Nadal potrzebuje pomocy, dlatego powstał drugi tom antologii „Macierzyństwo bez lukru”. Tym razem autorki wzięły na warsztat mity, stereotypy i banały związane z macierzyństwem. "Druga część antologii blogujących Mam to kolejna porcja niesamowitych tekstów z głębi brzucha, z głębi macierzyństwa. Wzruszające, ostre, odkrywcze. I pomyśleć, że świat matek kojarzony jest tylko z gadaniem przy piaskownicy o najnowszym modelu wózka – phi! Dla wszystkich ciekawskich – tak wygląda mamowa jazda bez trzymanki”.

– Sylwia Chutnik, pisarka, prezeska Fundacji MaMa

[code]„Macierzyństwo bez lukru – co powie tata?” to trzecia odsłona projektu charytatywnego na rzecz ciężko chorego Mikołajka Kamińskiego, podopiecznego Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”. W kolejnym tomie antologii nie tylko matki, ale i ojcowie opowiadają o swoich doświadczeniach rodzicielskich. Wśród autorów są m.in. autorka książki „Huśtawka” Agnieszka Sujata, dziennikarz TVP Krzysztof Ziemiec, blogerki i blogerzy: Małgorzata Dawid-Mróz (manufaktura-radosci.pl), Aleksandra Michalak (matkasanepid.pl), Pierwsza Żona (pierwsza-zona.blog.pl), Małgorzata Rybarczyk-Bończak (preclowastrona.blox.pl), Dorota Smoleń (od-rana-do-wieczora.blog.pl), Łukasz Kiełban (czasgentlemanow.pl), Paweł Lipiec (zerozerosiedem.pl), Sebastian Łukomski (ojcieckarmiacy.blox.pl) i wielu innych. Oprawę graficzną zapewnili Anna Betlejewska (matkatka.blogspot.com), Katarzyna Pac-Raszewska (kruszka.blox.pl) i Maciej Mazurek (zuchrysuje.pl). Do współpracy tym razem przystąpili również: Marcin Kamiński – tata Mikołaja (mikolajkowo.blogspot.com) i Maciej Ślużyński – przedstawiciel naszego wydawnictwa (www.rw2010.pl)![/code]

Prawdziwych Sarmatów już nie ma. Co się nam ostało? Ognie i miecze, potopy, Wołodyjowskie pany... Wilcze gniazda, diabły łańcuckie, samozwańce.... Charakterniki, szubieniczniki i licho wie, co jeszcze... No i fajnie, ale czy fikcyjni Sarmaci muszą być wszyscy na jedno kopyto?

Szablą i wąsem to zbiór opowiadań polskich autorek i autorów, którzy Sarmacji nadmierną rewerencją nie darzą i opowiedzieć chcą o niej inne, świeższe historie. A opowiadać jest przecież o czym. Czasy Pierwszej Rzeczypospolitej to sensacje, thrillery i komedie pisane historią, której niestety albo się wstydzimy, albo którą się chełpimy, zamiast po prostu się nią interesować. Zebrane w tym tomie opowiadania gromko jednak krzyczą „Veto!” i na spuściznę po Sarmacji patrzą z nowego punktu widzenia, czasem trzeźwo, czasem krzywo, a czasem zezem.

Od latających machin królowej Ludwiki, przez patriotyzm diabła Boruty, po alternatywne oblężenie Jasnej Góry – ten fantastyczny zbiorek bez czołobitności wyciąga z legendy i historii Sarmacji to, o czym wciąż warto snuć opowieści.

Pierwszy polski e-magazyn o e-książkach, e-pisarzach, e-czytelnictwie, self-publishingu.

Proponujemy: wywiady, felietony, recenzje, opinie, analizy rynku, opowiadania.

Zapraszamy i zachęcamy do współpracy: recenzentów, autorów, wydawców, dystrybutorów

Z dumą i radością prezentujemy kolejny, piąty już, numer Świtu ebooków.

Tym razem tematem wiodącym jest wydawanie ze współfinansowaniem. Jeśli rozważacie taką opcję dla swoich utworów - przeczytajcie koniecznie!

Przy piątym numerze współpracowali: Magdalena Białek, Ciernik i Pokrzywnica, Kamil Czubek, Luiza Dobrzyńska, Marta Kor, Robert Drózd, Alicja Minicka, Tomasz Mitrowski, Robert Plesowicz, Paweł Pollak, Maciej Różalski, Robert Wieczorek, Agnieszka Żak.

Pierwszy polski e-magazyn o e-książkach, e-pisarzach, e-czytelnictwie, self-publishingu. Wywiady, felietony, recenzje, opinie, analizy rynku, eseje, opowiadania. Zapraszamy i zachęcamy do współpracy: recenzentów, autorów, wydawców, dystrybutorów.

Tym razem tematem wiodącym jest promocja – autorów, książek, ebooków. Jeśli interesuje was ten temat – przeczytajcie koniecznie! Poza tym ciekawe wywiady i recenzje, interesująca proza oraz dwa eseje w nowym dziale.

Przy szóstym numerze współpracowali:

Baribal, Leon Berg, Piotr Chmielewski, Katarzyna Chojecka-Jędrasiak, Ciernik i Pokrzywnica, Cirilla, Robert Drózd, Małgorzata Gwara, Aleksandra Jursza, Łukasz Kielban, Marta Kor, Kamil Leziak, Ksenia Olkusz, Maciej Parowski, Małgorzata Karolina Piekarska, Adam Podlewski, Paulina Poniewska, Ewa Chani Skalec,Aleksandra Smolarek, Łukasz Sporyszkiewicz, Paulina Stoparek, Katarzyna, Szewioła-Nagel, Jacek Wąsowicz.

Niech pierwszy rzuci kamieniem ten, kogo nigdy nie przeszedł w lesie dreszcz na odgłos pękniętej gałązki, kto nigdy przy ognisku nie przysłuchiwał się historiom o duchach, kto nigdy nie zamyślił się, przechodząc przez cmentarz. W starej skrzyni na strychu, wśród pożółkłych dokumentów, na rozsypującym się w dłoniach papierze, a niekiedy zaledwie w cichym skrzypieniu drewna kryją się historie. Zagubione, ukryte, zapomniane. Często przechodzimy tuż obok, nawet ich nie zauważając.

Antologia grozy „Zapomniane historie” ma na celu przypomnienie tych, o których zapomnieć po prostu nie wypada. Dziewięć najciekawszych prac – wyłonionych w ramach konkursu – stanowi tego najlepszy dowód. Autorzy wybranych opowiadań nie tylko „straszą”, ale też zmuszają do myślenia. Groza bowiem niejedno ma imię i pokazuje różne oblicza.